نوشته هاي ديگران

***درد پر درد ***

نمي دانم چه مي خواهم بگويم

زبانم در دهان باز بسته ست

در تنگ قفس باز است و افسوس

كه بال مرغ آوازم شكسته ست

نمي دانم چه مي خواهم بگويم

غمي در استخوانم مي گدازد

خيال ناشناسي آشنا رنگ

گهي مي سوزدم گه مي نوازد

گهي در خاطرم مي جوشد اين وهم

ز رنگ آميزي غمهاي انبوه

كه در رگهام جاي خون روان است

سيه داروي زهرآگين اندوه

فغاني گرم وخون آلود و پردرد

فرو مي پيچيدم در سينه تنگ

چو فرياد يكي ديوانه گنگ

كه مي كوبد سر شوريده بر سنگ

سرشكي تلخ و شور از چشمه دل

نهان در سينه مي جوشد شب و روز

چنان مار گرفتاري كه ريزد

شرنگ خشمش از نيش جگر سوز

پريشان سايه اي آشفته آهنگ

ز مغزم مي تراود گيج و گمراه

چو روح خوابگردي مات و مدهوش

كه بي سامان به ره افتد شبانگاه

درون سينه ام دردي ست خونبار

كه همچون گريه مي گيرد گلويم

غمي ‌آِفته دردي گريه آلود

نمي دانم چه مي خواهم بگويم